"Çöpten ekonomiye 175 milyon YTL katkı", "E-atıklar için dev proje başlatılıyor", "Çöpten çıkan piyango", "Atık kağıtlar, köy okullarına bilgisayar oldu" gibi sevindirici başlıklara ulusal basında son günlerde sıkça rastlamaya başladık. Ve ben de bir yazarımızın köşesinde yer verdiği anısını okuduğumda sizlerle paylaşmak istedim.

Yazarımız 80'li yılların sonunda 750. kuruluş şenlikleri kapsamındaki bir edebiyat toplantısı nedeniyle Aziz Nesin ve Pınar Kür ile birlikte Batı Berlin'e gidiyor. Ve orada geçirdiği süre boyunca Berlin'in sadece edebiyat değil, sinemadan müziğe, tiyatrodan resim sergilerine, sanatın bütün dallarının harmanlandığını bir büyük arenaya dönüştüğünü belirtiyor. Kentin kültürden sorumlu bakanının verdiği resepsiyona katıldığında ise bakana soruyor. "Berlin gerçekten bir kültür kenti, bunca etkinlik için parayı nereden buluyorsunuz? Mesela, bakanlığınızın bütçesi ne kadardır?" diye. Bakandan aldığı yanıt Devlet'ten aldıkları maddi kaynak dışında özel bir bütçelerinin olduğu ve bunu da "çöp"ten sağladıkları yönünde oluyor. Ve bakanın sözlerine: "Berlin'de her gün tüketilen mesela sandviç sarılan kâğıtları, ilan ve broşürleri; kola tenekeleri ve bira şişelerini, plastik içecek kutularını toplayıp bunları paraya çeviriyoruz. Yani kâğıt, teneke ve naylondan elde ettiğimiz gelir, yılda yaklaşık 40 milyar mark civarında. Bunu da olduğu gibi kültür işlerine ayırıyoruz" şeklinde devam ettiğini söylüyor. Yani Çöp, kültürün hizmetinde oluyor diyordu. Ayrıca köşesinde 70'li yıllarda şair arkadaşları Yaşar Miraç ile Adnan Özer'in hemşireleri örgütleyerek hastanelerden çöpe atılan renkli röntgen kağıtlarını toplayıp, 16 sayfalık şiir kitabı bastıklarına, Gebze'de dört idealist doktorun çöpten sağladıkları geliri, sağlık hizmetine dönüştürmesine de yer veriyordu.