United Nations Environment Programme (UNEP)

Dünya liderleri, doÄŸa kaybını durdurmak ve tersine çevirmek için küresel bir anlaÅŸma yapmak üzere Montreal’de bir araya geldi. BirleÅŸmiÅŸ Milletler BiyoçeÅŸitlilik Konferansı ( COP15 ), dünyadaki yaÅŸam ağının yıprandığı bir zamanda geliyor. Ä°nsan faaliyetleri, bir milyon bitki ve hayvan türünü yok olmaya doÄŸru itiyor, ancak dünyanın GSYÄ°H’sının yarısından fazlası doÄŸaya bağımlı. BiyoçeÅŸitlilik ve Ekosistem Hizmetlerine iliÅŸkin Hükümetlerarası Bilim-Politika Platformu (IPBES) Küresel DeÄŸerlendirme Raporu tarafından belirlenen, doÄŸa kaybının en önemli beÅŸ etkenine bakıyoruz.

Kara ve deniz kullanımındaki değişiklikler

BiyoçeÅŸitlilik kaybının en büyük nedeni, insanların karayı ve denizi nasıl kullandıklarıdır. Bu, ormanlar, sulak alanlar ve diÄŸer doÄŸal habitatlar gibi arazi örtülerinin tarımsal ve kentsel kullanımlar için dönüÅŸtürülmesini içerir. 990’dan bu yana, diÄŸer arazi kullanımlarına dönüÅŸüm nedeniyle yaklaşık 420 milyon hektar orman kaybedildi. Tarımsal geniÅŸleme, ormansızlaÅŸmanın, orman bozulmasının ve orman biyoçeÅŸitliliÄŸi kaybının ana itici gücü olmaya devam ediyor. Küresel gıda sistemi, biyoçeÅŸitlilik kaybının birincil itici gücüdür ve yalnızca tarım, nesli tükenme riski altındaki 28.000 türün yüzde 85’inden fazlasının tespit edilen tehdididir.

Okyanus tabanından mineraller gibi malzemelerin toplanması ve kasaba ve ÅŸehirlerin inÅŸası da doÄŸal çevreyi ve biyoçeÅŸitliliÄŸi etkiler. Ä°nsanların gıda yetiÅŸtirme ve tüketme ÅŸeklini yeniden gözden geçirmek, ekosistemler üzerindeki baskıyı azaltmanın bir yoludur. BozulmuÅŸ ve kullanılmayan tarım arazileri, ormanlar, turbalıklar ve sulak alanlar gibi kritik ekosistemlerin korunmasını ve eski haline getirilmesini destekleyebilen restorasyon için ideal olabilir.

Yazının devamı için tıklayın