BirleÅŸmiÅŸ Milletler Ä°nsan Çevresi Konferansı (1972 Stockholm Ä°nsan ve Çevre Konferansı olarak da bilinir), 5-16 Haziran 1972 tarihleri arasında Ä°sveç'in Stockholm kentinde BirleÅŸmiÅŸ Milletler himayesinde düzenlenen uluslararası bir konferanstı. Bu, BM'nin uluslararası çevre konularında ilk büyük konferansıdır ve uluslararası çevre politikasının geliÅŸiminde bir dönüm noktası olmuÅŸtur.

STOCKHOLM KONFERANSI NASIL ORTAYA ÇIKTI?

Stockholm Konferansı'nın temeli, Ä°sveç'ten 1968'de BM'nin çevre sorunlarını incelemek, çözmek ve sürdürülebilir kalkınma saÄŸlamak için uluslararası iÅŸ birliÄŸi gerekliliklerini belirlemek için uluslararası bir konferans düzenleme önerisine dayanır. 1972 yılında düzenlenen bu konferansa 114 hükümetten delegasyonlar katıldı. Konferans sırasında oluÅŸturulan belgeler uluslararası çevre hukukunu etkilediÄŸinden önem arz etmektedir. 1972 Stockholm Ä°nsan ve Çevre Konferansı dikkate deÄŸer bir örnektir ve çevre ile ilgili 26 ilkeyi aydınlatan bir bildiridir. Konferansta ayrıca insan yerleÅŸimleri, doÄŸal kaynak yönetimi, kirlilik, çevrenin eÄŸitimsel ve sosyal yönleri, sürdürülebilir kalkınma ve uluslararası kuruluÅŸlarla ilgili 109 özel tavsiyeyi içeren bir eylem planı olan "Çevresel Eylem Çerçevesi" hazırlanmıştır.

Bu bildiri, bir insan hakları beyanı ve aynı zamanda çevrenin korunmasına duyulan ihtiyacın bir kabulüydü. Ä°lk ilke, "Ä°nsan, haysiyet ve esenlik içinde bir yaÅŸama izin veren kaliteli bir ortamda, özgürlük, eÅŸitlik ve yeterli yaÅŸam koÅŸullarına temel hakka sahiptir." ilkesidir. Çevreyi koruma ihtiyacı, sürdürülebilir kalkınma bilincine paralel olarak belirtilmiÅŸtir ve birkaç ilke ile baÄŸlanmıştır.

Yazının devamı için tıklayın