Prof. Dr. Hulusi Barlas

Otuz beş yıl kadar önce, yanılmıyorsam, galiba Can Kalkan’dan duymuştum: “Levent Abi gece olunca kocaman bir kupaya kahve doldurur, bir sürü yayın fotokopisini masaya koyar, sonra da tüm gece onları okur durur” demişti. Aslında onu anlatmak için, bu cümlenin üstüne bir şey yazmaya gerek yok ama ben yine de devam edeyim.

Benim danışman olduğum bir konuyla ilgili tanışmıştık o yıllarda. Son ilişkimiz de onun Orta Asya’da danışman olduğu bir konuda Kıbrıs’tan, akademisyen oğlunun yanından, aradığında oldu. İyon değiştiricilerle ilgili aklındaki konuları epeyce tartıştık. Uzun uzun WhatsApp’ta yazıştık.

Aradaki tüm yıllarda ya aynı bir ekip olarak ya da rakip olarak sayısız karşılaşmamız ve birlikteliğimiz oldu. Bir arada olduğumuz zamanların dakikası boş geçmezdi. Çoğu zaman aynı fikirde olmadığımızda ardı ardına literatür ve kitap bilgilerini sıralardı. Onunla olduğunuzda sürekli öğrenirdiniz. Eve döndüğünüzde de aklınızda oluşturduğu sorular yüzünden hemen bilgisayara oturup araştırmak zorunda kalırdınız. Yani yararlı ve hayırlı bir adamdı Argönül. Ondan ayrıldığınızda bilgi tabanınız mutlaka yükselmiş olurdu.

Endüstride nerede zorlu sorun olsa Argönül ismi oradan mutlaka geçmiş olurdu. Esaslı konuların vaz geçilmez adamıydı o. Hem çok iyi bir akademisyen hem de sahada usta idi… iki ayağını da çok iyi kullanabilen savaşçı bir sorun çözücüydü.

Şimdilik bu kadarla kalalım. Olaylara bakışı, ilişkilere değil de çalışma ve bilgiye dayanan iş anlayışı, şuraya buraya dayanmadan bileğinin gücüyle ayakta durma ilkesi, ülkenin gençlerine çok şeyler anlatıyor bence. Geride çok güzel şeyler bırakan ve benzeri pek olmayan insanlarımızdan biri daha aramızdan ayrıldı.

İnsanlar emaneti teslim edince kıymetlenirler bu ülkede nedense hep. Ama şu anda, o yaşarken de bir şekilde bu yazdıklarımı hep ifade etmiş olmanın güzelliği var içimde. Eksikliğin çok hissedilecek sevgili Levent Argönül. Mekânın Cennet olsun inşallah. Allah Rahmet Eylesin.