Prof. Dr. Hulusi Barlas

Otuz beÅŸ yıl kadar önce, yanılmıyorsam, galiba Can Kalkan’dan duymuÅŸtum: “Levent Abi gece olunca kocaman bir kupaya kahve doldurur, bir sürü yayın fotokopisini masaya koyar, sonra da tüm gece onları okur durur” demiÅŸti. Aslında onu anlatmak için, bu cümlenin üstüne bir ÅŸey yazmaya gerek yok ama ben yine de devam edeyim.

Benim danışman olduÄŸum bir konuyla ilgili tanışmıştık o yıllarda. Son iliÅŸkimiz de onun Orta Asya’da danışman olduÄŸu bir konuda Kıbrıs’tan, akademisyen oÄŸlunun yanından, aradığında oldu. Ä°yon deÄŸiÅŸtiricilerle ilgili aklındaki konuları epeyce tartıştık. Uzun uzun WhatsApp’ta yazıştık.

Aradaki tüm yıllarda ya aynı bir ekip olarak ya da rakip olarak sayısız karşılaÅŸmamız ve birlikteliÄŸimiz oldu. Bir arada olduÄŸumuz zamanların dakikası boÅŸ geçmezdi. ÇoÄŸu zaman aynı fikirde olmadığımızda ardı ardına literatür ve kitap bilgilerini sıralardı. Onunla olduÄŸunuzda sürekli öÄŸrenirdiniz. Eve döndüÄŸünüzde de aklınızda oluÅŸturduÄŸu sorular yüzünden hemen bilgisayara oturup araÅŸtırmak zorunda kalırdınız. Yani yararlı ve hayırlı bir adamdı Argönül. Ondan ayrıldığınızda bilgi tabanınız mutlaka yükselmiÅŸ olurdu.

Endüstride nerede zorlu sorun olsa Argönül ismi oradan mutlaka geçmiÅŸ olurdu. Esaslı konuların vaz geçilmez adamıydı o. Hem çok iyi bir akademisyen hem de sahada usta idi… iki ayağını da çok iyi kullanabilen savaÅŸçı bir sorun çözücüydü.

Åžimdilik bu kadarla kalalım. Olaylara bakışı, iliÅŸkilere deÄŸil de çalışma ve bilgiye dayanan iÅŸ anlayışı, ÅŸuraya buraya dayanmadan bileÄŸinin gücüyle ayakta durma ilkesi, ülkenin gençlerine çok ÅŸeyler anlatıyor bence. Geride çok güzel ÅŸeyler bırakan ve benzeri pek olmayan insanlarımızdan biri daha aramızdan ayrıldı.

Ä°nsanlar emaneti teslim edince kıymetlenirler bu ülkede nedense hep. Ama ÅŸu anda, o yaÅŸarken de bir ÅŸekilde bu yazdıklarımı hep ifade etmiÅŸ olmanın güzelliÄŸi var içimde. EksikliÄŸin çok hissedilecek sevgili Levent Argönül. Mekânın Cennet olsun inÅŸallah. Allah Rahmet Eylesin.