Ä°ngiltere’de 1890’dan önce kimyasal çöktürme atık su arıtımı amacıyla kullanılan standart bir metottu. O zamanlarda en popüler seçenek, bugün septik tank diye adlandırdığımız sistemde, atığın anaerobik olarak arıtımıydı. Böyle bir çürütme iÅŸlemi saf bir kimyasal iÅŸlem olarak düÅŸünülüyordu, çünkü atığın fiziksel yapısı belirgin bir ÅŸekilde deÄŸiÅŸiyordu. Septik tanktan çıkan atık su kimyasal olarak çöktürülüyor ve oluÅŸan çamur ya tarım alanlarına uygulanıyordu ya da özel çamur gemileriyle okyanusa götürülüyordu. Kısmen arıtılmış atık, nehirlere deÅŸarj ediliyor, burada da genellikle koku problemine yol açıyordu.

O zamanlar Londra’da hizmetler Londra BüyükÅŸehir Çalışma Kurulu tarafından karşılanıyor ve bu kurul diÄŸer sorumluluklarıyla birlikte Thames Nehri’ni temizlemekten de sorumluydu. Bu organizasyonun baÅŸmühendisi Joseph Bazalgette idi. Joseph Bazalgette, Thames su kalite problemine o dönemde mükemmel bir mühendis bakış açısıyla yaklaÅŸtı.

EÄŸer Londra’daki problem kötü koku ise, neden Thames’in her iki kıyısına daha uzun kanalizasyon yapılarak atık su daha uzaÄŸa deÅŸarj edilmesin ki? Pahalı olduÄŸu halde bu çözüm kabul edildi ve atık suyu kuzey kıyıda Barking Deresi’ne, güney kıyıda Crossness noktasına tahliye etmek için ÅŸehir çok para harcadı.

Yazının devamı için tıklayın