DANIEL NACHTIGALL

OECD Çevre DirektörlüÄŸü

Artan sayıda ülkenin Ulusal Olarak BelirlenmiÅŸ Katkılarını (NDC’ler) güncelleyerek veya yüzyılın ortalarına doÄŸru karbon nötrlük hedefleri belirleyerek emisyon azaltma taahhütlerini güç lendirdiÄŸini gördük. Ancak iklim krizinin artan aciliyetiyle birlikte, ülkeler bu hedefleri uygulamak için gerçekte ne yapıyor ve son on yılda iklim politikası manzarası nasıl geliÅŸti? Ölçüm Çerçevesi (CAPMF) bu sorunun yanıtlarını veriyor. CAPMF, 2000-2020 dönemini kapsayan ve 51 ülkeyi (OECD, G20 ve OECD’ye aday ülkeler) ve AB’yi kapsayan, 128 politika aracı ve iklim eylemiyle (56 politika halinde gruplandırılmış) bugüne kadarki en kapsamlı uyumlaÅŸtırılmış uluslararası iklim politikası veri tabanıdır. Bu Çerçeve, OECD Uluslararası Ä°klim Eylem Programı (IPAC) tarafından, ülkelerin net sıfır sera gazı emisyonlarına doÄŸru ilerlemesini desteklemek için göstergeler geliÅŸtirmeye yönelik daha geniÅŸ bir çabanın parçası olarak geliÅŸtirilmiÅŸtir.

Ülkeler, farklı hızlarda da olsa, son on yılda iklim eylemlerini güçlendirdi

Analiz, ülkelerin ortalama olarak 2010-2020 yılları arasında iklim eylemlerini güçlendirdiÄŸini gösteriyor (Åžekil 1) - yalnızca benimsenen politikaların sayısını deÄŸil, aynı zamanda mevcut politikaların katılığını da artırıyor. Politika benimsemedeki artış, özellikle yenilenebilir elektriÄŸe verilen destek, karbon fiyatlandırması ve kömür santralleri gibi fosil yakıt altyapısının yasaklanması ve aÅŸamalı olarak kaldırılmasından kaynaklandı.

Yazının devamı için tıklayın