OSMAN BOZ

Atık Yönetimi Pazarlama ve Ä°ÅŸ GeliÅŸtirme Uzmanı  

Ülkemizde atık yönetimi, çok yönlü aktörlerle gittikçe büyüyen iÅŸ hacmi, yüksek cirolar ve sektöre giren ve girmeye hevesli yatırımcıların ilgi alanındadır. Tehlikeli-tehlikesiz endüstriyel atıklarla evsel atıkların yönetiminde yeknesaklık daha bir oturmuÅŸ gibi görünse de, bizim jargonda cazibeli (güncel maddi deÄŸerli, kullanışlı, marka deÄŸeri yüksek, son kullanma tarihi geçmiÅŸ, bozuk, yasaklanmış, sahte, kaçak, kusurlu, gümrük vb kamu otoriteleri mevzuatı kapsamında imha kararı alınan maddeler ve/veya ürün sahibinin ÅŸu veya bu sebepten imhasına karar verdiÄŸi ürünler, içki, sigara, gıda, tekstil kimyasal, vb.) atıkların yönetilmesinde çok baÅŸlılık, çok seslilik, geri kazanım/bertaraf tanım ve uygulamalarında alınacak epey bir yolumuz olduÄŸu açıktır. DiÄŸer taraftan tehlikelilik veya cazibeli olmaktan daha farklı nedenlerle dikkat çeken bir diÄŸer unsur atığın niceliÄŸi yani miktarıdır.

25 yıllık sektörel çalışmalarımda karşılaÅŸtığım, örneÄŸin yüzlerce veya binlerce ton gıda maddesi, içki, inÅŸaat malzemesi, tekstil ürünü, yangın su basması vb nedenlerle ortaya çıkan hasarlı ürünler, kirli toprak, sanayi hammaddeleri vb. atıkların geri kazanım/bertaraf süreçleri, ilgili kanunlar kapsamında oldukça karışık, birbirine benzemez uygulamalarla kör topal sürdürülmektedir. Ülkemizin coÄŸrafi bölgeleri bakımından da örneÄŸin Marmara Bölgesi’nde atık yönetiminin geldiÄŸi nokta ile Ankara’dan ötesi arasında da daÄŸlar kadar fark olabiliyor. Sanki yasalar diÄŸer taraflarda, hem de kamu otoritelerinin uygulamaları bakımından daha bir esnek, daha toleranslı.

Yazının devamı için tıklayın