Akdeniz ve Ege denizlerinin tuzluluğunun içilebilir değerlere getirilmesinin maliyet analizleri yapılırken, deniz suyu arıtımında maliyetle doğrudan ilgili olan membran akılan 3 farklı değer seçilerek hesaplanmıştır. Elde edilen verilerle, farklı kimyasal ve fiziksel yapıdaki suların birbirleriyle kıyaslanması ve bu sistemlerin kendi içlerinde farklı tasarımlarının maliyece etkisi incelenmiştir. Bu çalışmada, ters osmoz ve nanofiltrasyon sistemlerinin tasarımı için IMSDesign (Hydranautics) bilgisayar programı kullanılmıştır. 1000 ppm TÇM değerine sahip kuyu suyunun ham su olarak kullanılacağı sistemlerde TO'da düşük basınçlı Hydranutics ESPA4 membranları, NF'de ESNALF2 tip membranları kullanılmıştır. Deniz suyu için ise deniz suyu membranları kullanılmıştır. Derin kuyu pompalarının birim su maliyetlerine olan etkisi, 1000 mg/L TÇM konsantrasyonda TO ile arıtılan ham su tasarımları için, farklı debilere göre incelenmiştir. Bu pompaların basma yüksekliği 200 metre su yüksekliği (mSS) olarak seçilmiştir. Kuyu suyunun işletme maliyetleri değerlendirildiğinde, enerji tüketimi NF membranlarda TO membranlara göre daha düşüktür. Buna karşın TO membranların NF membranlara göre daha yüksek maliyece sahip olması TO membranların membran değişim maliyetini yükseltmektedir. Fakat son yıllarda geliştirilen düşük basınçlı TO membranlar, işletme maliyetleri bakımından NF membranlara yaklaşmıştır. 10.000 m3/gün debiye sahip sistemler için işletme maliyeti NF membranlarda 0,071 $/m3 iken, TO membranlarda bu değer 0,072 $/m3 ; ilk yatırım maliyeti ise NF membranlarda 0,066 S/m3 iken, TO membranlarda 0,061 $/ m3'tür. İlk yatırım maliyetleri değerlendirildiğinde, TO membranlar NF membranlara göre daha ucuzdur. Toplam üretim maliyetlerinde ise, debiye bağlı olarak % 2-5 arası değişen farklılıklar görülmektedir. Debideki artışla birlikte her iki membran türü arasındaki maliyet farkı düşük seviyelerde artış göstermektedir. 1.000 ppm TÇM konsantrasyonuna sahip kuyu sularının, toplam maliyetin daha düşük olduğu TO sistemler ile arıtılmasında, ön arıtmanın kum filtreli veya mekanik filtreli olma durumları karşılaştırılmıştır. 10.000 m3/gün'den küçük debi için basınçlı, 10.000 m3/gün'den büyük debiler için ise betonarme kum filtreler tasarlanmıştır. Yüksek kapasiteli sistemlerde betonarme kum filtre ile ön arıtma yapılması maliyet açısından% 10-15 daha avantajlı olmaktadır. 200, 300 ve 400 ppm TÇM konsantrasyonları içeren çıkış sularının elde edilmesi durumlarına göre debiye bağlı işletme maliyeti değerleri karşılaştırılmıştır. Buna göre, çıkış suyunda iletkenlik değeri arttıkça işletme maliyetlerinin düştüğü görülmektedir. 1.000 ppm TÇM konsantrasyonuna sahip kuyu sularının arıtımında derin kuyu pompalı ve pompasız sistemlerin işletme maliyeti arasında 1.000 m3/gün debi için% 70 ve 100.000 m3/gün debi için ise % 35 fark olduğu tespit edilmiştir. İlk yatırım maliyetinde bu fark% 7-10 arasında değişmektedir. 5.000 m3/gün debi için derin kuyu pompalı işletme maliyeci 0,085 $/m3 iken, derin kuyu pompasız sistemlerde 0,069 $/m3tür. Kuyu sularının ters osmoz yöntemiyle arıtılmasında kuyuların derinliğine bağlı olarak da işletme ve ilk yatırım maliyetleri arasında büyük farklılıklar görülmektedir. Yüzeysel su kaynakları ters osmoz yöntemiyle arıtılırken, konvansiyonel ön arıtma sistemleri kullanılması durumunda bütün bulanık değerlerinde (5, 10 ve 15 NTU) en düşük kapasite deki (1000 m3/gün) sistemin, en yüksek kapasitedeki (300000 m3 / gün) sisteme oranla işletme maliyetinin % 30, ilk yatırım maliyetinin % 40 daha pahalı olduğu görülmüştür. Ön arıtmada UF kullanılması, konvansiyonel ön arıtma yöntemlerinin kullanılmasına göre toplam üretim maliyetini % 30 civarında artırmaktadır. Özellikle ham su kalitesinin kötü olduğu SuveÇevreTeknolojiler•i Ağustos 2012 391
RkJQdWJsaXNoZXIy MTcyMTY=